رئوف دشتی:
نمی‌توانیم بگوییم نویسندگان کلیشه‌ای می‌نویسند
رئوف دشتی گفت: نمی‌توانیم بگوییم نویسندگان تئاتر امروز کلیشه‌ای می‌نویسند.
به گزارش تئاتر خراسان رضوی، یک نویسنده تئاتر شب گذشته در نشست خبری نمایش «بازگشت در چهارشنبه آخر سال» که در سالن بهار تئاتر شهر برگزار شد، عنوان کرد: نمی‌توانیم بگوییم نویسنده ما کلیشه‌ای می‌نویسد که خواننده یا بیننده فضای دینی را در داستان نمی‌پسندد. خیلی از اتفاقات در بافت زندگی مردم در حال جریان است.
متون دینی باید در مسیر زندگی مدرن باشند
وی تصریح کرد: به نظر من مهمترین مساله در موفقیت یک متن دینی این است که نویسنده آن بداند نباید در سیر نگارش متن عقل و درایت را کنار بگذارد. زندگی مدرن وابسته به خرد و وابسته به فکر کردن است. اما از مشکلات متون دینی ما این است که با عقل مدرن مردم سر و کار ندارند و در بستر زندگی مدرن وجود خارجی ندارند که این امر موجب به حاشیه راندن مخاطب می‌شود.
نمایشی در وصف جایگاه دین در روزگار ما
دشتی خاطر نشان کرد: نکته‌ای که در نمایش «بازگشت در چهارشنبه آخر سال» بررسی می‌شود این است که ما در عصر معاصر چطور با دین کنار می‌آییم.
وی ادامه داد: در این نمایش فضای دینی مطرح شده است اما با سبک و سیاقی متفاوت. ما در تئاتر «بازگشت در چهارشنبه آخر سال» مساله دین را در بستر زندگی امروز بررسی می‌کنیم.
دشتی تصریح کرد: از آن‌جایی که من در مشهد زندگی می‌کنم به نظرم آمد که خوب است داستانی بنویسم که حال و هوای مشهد را داشته باشد و به همین دلیل نیز از نظر جغرافیای داستان تماما از المان‌های مشهد و اطراف آن استفاده کردم.
این نویسنده تئاتر تصریح کرد: موضوع وقف در این داستان مطرح شد به عنوان یکی از راه‌هایی که می‌توان با فراق یک عزیز کنار آمد و مکانی را وقف کرد برای کاری که او همیشه دوست می‌داشته است.
سوژه دینی یا بافت دینی در نمایش؟
این نویسنده تئاتر در خصوص پاسخ به این سوال که آیا یک سوژه تاریخی در مسائل دینی می‌تواند موفق‌تر عمل کند یا یک بافت دینی در فضای امروز، گفت: ما هم می توانیم یک سوژه تاریخی را برای کار انتخاب کنیم و موفق باشیم و هم نمادهای دینی را وارد فضای امروزکنیم و برد را کسب کنیم و لذا موفقیت اثر بسته به پتانسیل متن است.
وی افزود: به خود من در سال گذشته سفارش کاری برای زندگی امام رضا شد اما چون تخصص پرداختن به سوژه دینی را نداشتم نپذیرفتم.
جشنواره‌ها به آثار ضربه می‌زنند
این نویسنده تئاتر عنوان کرد: به نظر من جشنواره‌ای کردن کارها به آثار ضربه می زند. طبیعتا کسی که چون من خوزستانی است متن در مورد جنگ دارد و باز هم کسی که چون من در مشهد زندگی می‌کند در رابطه با فضای معنوی کار خواهد کرد پس دیگر معنایی ندارد که ما بخواهیم جشنواره جداگانه‌ای برای هر موضوع داشته باشیم.
وی در پاسخ به این پرسش که چرا تا دقیقه ۲۰ کار مشخص نیست که دقیقا چه اتفاقی در داستان در حال افتادن است، اظهار کرد: این رویکرد جزو تکنیک‌های کار است. از دقیقه ۲۰ شروع به رمزگشایی در نمایش می شود. این اتفاق بخشی از تعلیق است و این تعلیقی است که در تئاتر وجود دارد و شاید آن را در سینما و تئاتر نبینیم.
دشتی ادامه داد: این تعلیق یکی از مشخصه‌های تئاتر است چون زبان نمایش زبان متفاوتی از زبان‌های روزمره دارد، هر چند که کار ما بخواهد رئالیستی محض هم باشد.
این نویسنده تئاتر در مورد داستان «بازگشت در چهارشنبه آخر سال» عنوان کرد: این کار در مورد دوست داشتن، عشق و محبت کردن است. از دیگر موضوعاتی که داستان به آن میپردازد این است که چگونه با گذشته خود و اشتباهاتی که در آن انجام داده‌ایم کنار بیاییم. ما باید بتوانیم با گذشته خود کنار بیاییم و با قبول اشتباهات به زندگی ادامه دهیم.