با حضور هنرمندان برجسته؛
کارگردان مشهدی «پنج ثانیه برف» را روی صحنه می برد
مرتضی میرمنتظمی طراح و کارگردان مشهدی نمایش «پنج ثانیه برف» بیان کرد: این نمایش کاری از گروه تئاتر مشق و به نویسندگی عباس جمالی است که قصه‌ی پنج زن را در تهران روایت می‌کند.
به گزارش تئاتر خراسان رضوی، یک‌شنبه، چهارم مهرماه نشست خبری نمایش «۵۰ ثانیه برف» با حضور عوامل نمایش در کافه حافظ برگزار شد.
نشست خبری نمایش «۵۰ ثانیه برف» با حضور عوامل نمایش؛ مرتضی میرمنتظمی؛ کارگردان، عباس جمالی؛ بازیگر و نویسنده، رویا تیموریان، فرشته صدرعرفایی، آزاده صمدی، سارا اخوت و سپیده صباغ، بازیگران نمایش، در کافه حافظ برگزار شد.
«۵۰ ثانیه برف» و کشفی مداوم
در ابتدای نشست، مرتضی میرمنتظمی؛ کارگردان «۵۰ ثانیه برف» درباره این اثر گفت: نمایش «۵۰ ثانیه برف» را عباس جمالی نوشته است و درباره آن توضیح می‌دهد. این نمایش قرار است از ۲۵ مهرماه در تالار حافظ روی صحنه رود و الان ۴۰ روز است که تمرین‌ها را آغاز کرده‌ایم و هنوز این تمرینات ادامه دارند و در این مسیر، کشف می‌کنیم. البته این کشف کردن، با آغاز شدن اجراها خاتمه نمی‌یابد. از دید من همواره در تئاتر باید کشف کرد.
درام‌نویسی ایرانی در حال نابودی است
عباس جمالی؛ نویسنده و بازیگر «۵۰ ثانیه برف» در مورد این نمایشنامه گفت: ایده اولیه را از خبرها و ماجرای مرد ژله‌ای گرفتم. البته این ایده مبنای کار ما قرار گرفت چون از ابتدا قرار نبود تئاتر مستند کار کنیم. ایده‌ام را با کارگردان اثر در میان گذاشتم و همان‌گونه که سبک و سیاق گروه تئاتر «مشق» است، در گپ و گفت مشترک به ایده کلی رسیدیم، کاراکترها را طراحی کردیم و کار شروع شد. محوریت داستان بر روی ماجرای مرد ژله‌ای نیست و داستان‌های مختلفی که ربطی به آن ماجرا ندارد، در نمایش حضور دارند. این نمایش که چهارمین مونولگ گروه ما محسوب می‌شود، مشق جدیدی است و با سه اثر قبلی متفاوت است که در زمان اجرا این تفاوت را می‌بینید.
جمالی درمورد تمرینات گروه برای آمده‌سازی نمایش، گفت: در گروه تئاتر «مشق»، تمام نمایش بر اساس دیالوگ میان تمام عوامل نمایش شکل می‌گیرد. حضور دیالوگ در گروه تئاتر بسیار مهم است چون اگر این دیالوگ حضور نداشته باشد، نمایش تجربه اصیلی از آب درنمی‌آید. البته باید بگویم که این دیالوگ داشتن در میان اعضای گروه با آغاز اجراها پایان نمی‌یابد و ما تا پایان اجراها دیالوگ داریم و اثر همواره دست‌خوش تغییر می‌شود.
جمالی ضمن اعلام این نکته که به ایجاد رابطه با هنرمندان نسل پیشین اشتیاق داشته است، گفت: در زمینه انتخاب بازیگر برای ما مهم بود که سوژه نمایش، دغدغه بازیگران باشد. حتی توانایی بازیگران برای ما در مرتبه دوم اهمیت قرار داشت. فرشته صدرعرفایی؛ دغدغه اجتماعی دارد، رویا تیموریان و آزاده صمدی؛ فعال اجتماعی هستند و ما با علم به این مسئله، بازیگران را انتخاب کردیم.
این نویسنده و کارگدان تئاتر در پتایان صحبت‌هایش از بی‌توجهی به نمایشنامه‌نویسان ایرانی گله کرد و گفت: باید بپرسیم چرا علیرضا نادری سال‌هاست کار نمی‌کنند، چرا محمد یعقوبی متن خارجی کار می‌کند، چرا محمد چرمشیر آثار سابقش را تکرار می‌کند، چرا برام بیضایی در خارج از ایران و در آمریکا تدریس می‌کند و ...؟ درام‌نویسی ایرانی در حال محو شدن است.
وی در ادامه افزود: من نمایشی را در حوزه اسطوره، ادبیات کهن و شاهنامه کار کردم و می‌دانم خوب نبوده است چون نمی‌توانم از کلاس بهرام بیضایی استفاده کنم؛ او در آمریکا حضور دارد و در دانشگاه‌هالی آن‌جا تدریس می‌کند؛ این فاجعه است. فاجچعه این است که دکتر علی رفیعی برای اجراتی تئاتر باید دنبال اسپانسر بگردد!
خانه من، تئاتر است
در ادامه این نشست، رویا تیموریان؛ بازیگر نمایش، ضمن اعلام این نکته که به رسالت خبرنگاران اعتقاد دارد و این گروه مورد احترام او هستند، گفت: جوان‌ترها باید این نکته را بدانند که حضور خبرنگاران و روزنامه‌نگاران بسیار مهم است. خبرنگارانی که این‌جا آمده‌اند باید بدانند که حضورشان صرفا به منظور تبلیغ کار ما نیست بلکه به همکاری و همراهی‌شان برای پیش‌برد تئاتر نیاز داریم تا فرهنگی که سال‌هاست مورد تهاجم قرار گرفته را نقد کنیم. من همو.اره به نسل جوان اعتقاد و اعتماد دارم.
وی در ادامه افزود: جوان‌تر که بودم به دنبال تجربیات بزرگان بودیم و الان که با جوانان کار می‌کنم، در برخی از موارد با ایده‌‌های جذابی که نسل جوان به موضوع امروز دارند، مواجه می‌شوم. متن عباس جمالی برایم بسیار جذاب بود؛ ایده را دوست دارم دو متن بسیار خوب است. اصولا سابقه کار با جوان‌ها را دارم و از ایده‌ها و فکرهای جدید لذت می‌برم. نمایشنامه «۵۰ ثانیه برف» درباره مشکلات زنان آسیب‌دیده است. مرتضی میرمنتظمی پتانسل خوبی دارد و در کار او ایده، فکر، خرد و شعوری را دیدم که در این شرایط که در کار فرهنگی ضعف داریم، بسیار کم دیده می‌شود.
تیموریان ضمن اعلام این مطلب که خانه اصلی خود را تئاتر می‌داند، گفت: تئاتر یک کار گروهی است و به جمع تعلق دارد؛ به همین دلیل از کالر کردن بااین گروه لذت بردم چون نویسنده، بازیگر، طراح، کارگردان و ... در این نمایش با یکدیگر هم‌فکری می‌کردند و نمایش را پیش می‌بریم.
اجرای تئاتر مسئولیت سنگین اخلاقی و مالی را به دنبال دارد
فرشته صدرعرفایی ضمن اعلام این خبر که در نمایشی به کارگردانی عباس جمالی و آزاده صمدی حضور دارد و منتظر هستند این اثر اجرا شود، گفت: امیدوارم سالن‌های دولتی امکانات و شرایط بهتری را در اختیار هنرمندان قرار دهند. معضل بزرگی داریم به‌نام اجاره سالن تئاتر. خود من اصلا جرات ندارم تئاتر تمرین و اجرا کنم چون به لحاظ اخلاقی و مالی مسئولیت سنگینی است و به همین دلیل وقتی کارگردان‌هایی را می‌بینم که با وجود این شرایط دشوار جرات دارند و تئاتر کار می‌کنند، دوست دارم نقش کوچکی در این کار بزرگ داشته باشم.
وی در ادامه افزود: متن نیز برایم بسیار جذاب بود؛ اساسا چه در تئاتر و چه در قاب تصویر، به موضوع‌های اجتماعی علاقه‌مند هستم و اصلا دغدغه اصلی من همین مسئله است. «۵۰ ثانیه برف» متنی غنی است؛ تنها معضلات و مشکل‌ها را اعلام نمی‌کند بلکه به آن‌ها نگاه ریشه‌ای دارد و به دنبال دلیل می‌گردد. نگاه عباس جمالی بسیار انسانی و دقیق است. نمایشنامه با این رویکرد نوشته شده است که انسان معلول شرایط است، اگر فردی اشتباه می‌کند یا خلافی را مرتکب می‌شود، تنها آن فرد محکوم نیست و همه ما، مردم مسئول هستیم چون سعی نکردیم شرایط را اصلاح کنیم.
مونولوگ برایم تجربه‌ای جذاب است
آزاده صمدی؛ دیگر بازیگر نمایش ضمن اعلام این مطلب که در نمایش «پی ۲» با مرتضی میرمنتظمی کار کرده است، گفت:متن عباس جمالی را دوست دارم و برایم جذاب است چون دغدغه اجتماعی دارد. همچنین به‌غیر از نمایشی که با عباس جمالی و فرشته صدرعرفایی تمرین کرده‌ایم و هنوز اجرا نشده است، تا کنون تجربه بازی کردن در یک نمایش مونولوگ را نداشته‌ام. از این‌که در کنار بزرگانی همچون رویا تیموریان کار می‌کنم و از تجربیات بازیگری و اخلاق حرفه‌ای می‌آموزم بسیار خوشحالم.
همچنین سارا اخوت و سپیده صباغ، دو بازیگر دیگر نمایش، از حضور در «۵۰ ثانیه برف» ابراز خرسندی کردند و اعلام کردند که می‌توانند از تجربیات بازیگران با تجربه این نمایش استفاده کنند.