علیرضا اسدی کارگردان مشهدی:
درونمایه نمایش «دروغ» معضل زندگی زناشویی معاصر است
علیرضا اسدی کارگردان نمایش «دروغ» می‌گوید: زلر از جمله نویسندگانی است که در عین جوانی دارای جهان‌بینی خاصی است و موشکافانه جزئیات زندگی و روابط بین انسان‌ها را به تصویر می‌کشد و مسئولانه و دغدغه‌مند چالش‌های زندگی مدرن امروز را به تصویر می‌کشد که 《دروغ》 هم از این قاعده مستثنی نیست.
به گزارش خبرنگار ایران تئاتر در خراسان رضوی، نمایش «دروغ» به کارگردانی علیرضا اسدی از 25 بهمن به مدت یک ماه در مجموعه نمایش شمایل اجرا شد. به این بهانه با کارگردان این اثر گفت و گویی داشتیم که در ادامه می‌خوانید:
علیرضا اسدی کارگردان نمایش «دروغ» در خصوص دلایل انتخاب این نمایشنامه گفت: «زلر از جمله نویسندگانی است که در عین جوانی دارای جهان‌بینی خاصی است و موشکافانه جزئیات زندگی و روابط بین انسان‌ها را به تصویر می‌کشد. بیان زلر پارادوکسیکال است و در عین سادگی طرح موضوعات، از شکل روایی معماگونه‌ای هم بهره می‌گیرد.»
او ضمن اشاره به اجراهای موفق این نمایشنامه در سراسر دنیا توضیح داد: «به رغم اجراهای متعدد از نمایشنامه‌های زلر در سراسر دنیا ، به این درام نویس در مشهد کمتر پرداخته شده است. از میان نمایشنامه‌های زلر 《دروغ》 را در این برهه زمانی بیش از سایر آثار وی برای اجرا مناسب دانستم . زلر مسئولانه و دغدغه مند چالش‌های زندگی مدرن امروز را به تصویر می‌کشد که 《دروغ》 هم از این قاعده مستثنی نیست . خیانت که امروزه به عنوان یک معضل ، زندگی زناشویی بسیاری از افراد را تحت تاثیر قرار داده و به فروپاشی بنیان‌های خانواده منجر شده در نمایشنامه《دروغ》هم به شکل هوشمندانه‌ای مطرح می‌شود. به طور کل مفاهیم انسانی در سراسر دنیا فارغ از تفاوت در فرهنگ‌ها یکسان است.»
این کارگردان در ادامه گفت: «این نمایش را انتخاب کردیم که در راستای رسالت هنر و مسئولیت اجتماعی هنرمند، مخاطب خود را نسبت به قبح موضوع حساس کنیم . از سوی دیگر شیوه بیان زلر که در عین بی‌پیراگی ، روانکاوانه به موضوع نگاه کرده و با طرح موضوعات همسو ، تعلیق و کشش جذابی را ایجاد کرده بود هم در مجاب کردن من برای انتخاب این نمایشنامه تاثیرگذار بود.»
علیرضا اسدی در خصوص نحوه ارتباط گیری تماشاگر با اثر افزود: «خوشبختانه جذابیت‌های نمایشنامه در طرح داستان و اینکه به دفعات تعلیق‌های متنوعی در طی نمایش ایجاد می‌شود و همانگونه که شما اشاره کردید بستر معما گونه‌ای شکل می‌گیرد ، مخاطب را با خود همراه می‌کرد. در گفتگویی که با عده زیادی از مخاطبان این اثر داشتم ضمن اشاره به ارتباط موثر ایجاد شده بین صحنه و مخاطب ، از همذات پنداری و آشنایی زدایی آنچه روی صحنه رخ می‌داد صحبت می‌کردند . خیلی از آنها به ما به تشابه های واقعی داستان با زندگی اطرافیانشان یا حتی زندگی شخصی خود اشاره می‌کردند. در واقع این حجم از همراهی به شکل‌های مختلف برای من مسرت بخش بود و اندک دغدغه ام برای عدم ارتباط با مخاطب یا اینکه اساساً محتوای انتخاب این متن درست بوده یا خیر را مرتفع کرد . واکنش‌های دوگانه مخاطب در برخورد با این اثر از 《دروغ》 یک گروتسک ساخته بود . تماشاگر در عین حالی که به فضای ایجاد شده به دلیل تناقض در رفتارها ناشی از خیانت و دروغ می‌خندید، دلهره و اضطرابی درونی هم برایش ایجاد می‌شد . خنده ، تاسف ، نگرانی و حتی مرور روابط زناشویی خود از جمله احساساتی بود که در تماشاگر ایجاد می‌شد و ما هر شب و پس از هر اجرا آن را می‌دیدیم.»
او در خصوص فرآیند تولید این نمایش گفت: «پروسه تمرین و اجرای نمایش حدود ۴ ماه به طول انجامید . البته باید وقفه‌ای که به دلیل بازنویسی متن ایجاد شد را هم به آن اضافه کرد. در همان روزهای نخست تمرین به این نتیجه رسیدیم که باید برخی از صحنه‌ها که کمتر با فرهنگ ما سنخیت دارد دستخوش تغییر شوند. از طرف دیگر برای ارتباط با مخاطب نیاز به روان‌تر شدن نثر و لحن داشتیم که در یک بازنویسی کاملاً وفادارانه به متن اصلی این مشکلات را حل کردیم.»
اسدی درخصوص استقبال مخاطبین از نمایش افزود: «میزان استقبال به پارامترهای متعددی مرتبط است؛ با توجه به بحران همیشگی مخاطب در واپسین روزهای سال که یکی از معضلات اجرای نمایش در اسفند ماه است از حضور و استقبال مخاطبان راضی بودیم.»
او در ادامه از برنامه های سال آینده خود خبر داد: «با خاتمه پرونده نمایش《دروغ》 به زودی تمرینات نمایش 《دل لرزه 》 نوشته سید علی موسویان را شروع می‌کنم. البته چند نمایشنامه دیگه هم توسط دوستان من در گروه تئاتر آراد اجرا خواهند شد که نمایش 《 اسم 》 به کارگردانی پیام کاویان یکی از آنها است . امسال هم به جز نمایش 《دروغ》 گروه ما نمایش 《یه جور دیگه یعنی همین》 نوشته استاد هوشنگ جاوید به کارگردانی امیر احسان امیرپور را هم تولید کرد که علاوه بر اجرای عمومی ، حضور شایسته‌ای در جشنواره های استانی و منطقه‌ای داشت.»