جای او در صحنه نمایش و در قلب دوستان وفادارش خالی ماند

به گزارش خبرنگار ایران تئاتر از خراسان، حسین مقدم در نوبت بود تا برایش مراسم بزرگداشت بگیرند. اما مرگ مهلتش نداد و حسین مقدم برای همیشه رفت. مرحوم حسین مقدم معروف بود به مهربانی و محبوبیت و شهره بود به صمیمیت با جوان تر‌ها که او را «عمو حسین» صدا می‌کردند.

با همکاران و دوستانش که درباره‌اش صحبت می‌کنیم نمی‌توانند جلوی بغضشان را بگیرند و از اندوه فراق یار و دوست قدیمی شان بریده بریده سخن می‌گویند و تمامشان بر یک ویژگی مرحوم مقدم اتفاق نظر دارند:«جوانمردی».

مقدم که کار هنری اش را با تئاتر و از سال ۶۹ آغاز کرد،سابقه بازیگری در نمایش‌های متعددی را در کارنامه داشت و همچنین در آثاری همچون «سبیل مردونه»،«گنج روان»،«مردی شبیه باران»،«گرگ‌های گرسنه»،«حلقه‌های ازدواج» به عنوان «بازیگر» و «دستیار صدابردار» حضور داشته است. این هنرمند فقید مشهدی 20 مهرماه بر اثر عوارض ناشی از بیماری کبد بدرود حیات گفت و 21 مهرماه در زادگاهش روستای «کاهو» به خاک سپرده شد.

رضا حسینی، کارگردان تئاتر که در شوک خبر درگذشت رفیق قدیمی‌اش است با بغض می‌گوید: حسین را از سال‌ها پیش می‌شناختم و به رفاقتمان افتخار می‌کردم، با اینکه سخت مریض بود و کبدش نیاز به پیوند داشت، خبر درگذشتش بازهم برای من و جامعه تئاتر مشهد شوک بزرگی بود.

او درباره ویژگی‌های کاری مرحوم مقدم یادآور می‌شود:ما در دنیای بازیگری به دنبال پدیده‌هایی هستیم که بیان و صدای خوبی دارند و خوش‌قامت و خوش‌قواره هستند که این ویژگی‌ها را حسین داشت. او بازیگری توانمند،ورزشکار،خواننده و نوازنده بود. ویژگی‌های منحصر‌به‌فردی که در کمتر بازیگری می‌توان پیدا کرد.
به گفته این کارگردان،حسین مقدم،فردی شاد بوده که با حضورش در تمرین هر نمایشی به گروه انرژی می‌داده و همچنین دل‌گرمی برای کارگردان بوده‌است.

علیرضا سوزنچی پیشکسوت تئاتر مشهد نیز در غم از دست دادن رفیق و همکار قدیمی‌اش اندوهگین است. وقتی با او تماس می‌گیریم مشغول تدریس است، اما وقتی از او می‌خواهیم درباره حسین مقدم صحبت کند با کمال میل می‌پذیرد.

به گفته سوزنچی شادروان حسین مقدم فعالیتش را در هنر تئاتر از سال ۱۳۶۹‌و با بازی در نمایش «نقل تلخ» آغاز کرد،پله پله در حرفه بازیگری پیشرفت کرد و جزو بهترین بازیگران تئاتر مشهد و ایران شد. این مدرس هنر‌های نمایشی می‌گوید:ما ۱۷ سال در نمایش «خورشید کاروان» با یکدیگر هم‌بازی و هردومان ایفاگر نقش اشقیا بودیم. به خاطر دارم که در صحنه نمایش گریه‌مان می‌گرفت و ناخواسته شرمنده امام حسین(ع)می‌شدیم.

او یادی از نمایش«دلبسته» می‌کند که مرحوم مقدم در آن تئاتر نقش اصلی را بازی می‌کرد: حسین مقدم در سریال «روایت عشق» نیز بسیار خوش درخشید و به‌واقع در تمام نقش‌هایی که بازی می‌کرد موفق ظاهر می‌شد: او در نقالی نیز زبردست بود، ما یکی از بازیگران و هنرمندان خوب و مهربان مشهدی را از دست دادیم.

هادی نوری پیشکسوت تئاتر مشهد که در دهه شصت با حسین مقدم آشنا شده با یادآوری اجرایی که این هنرمند فقید در تهران داشته می‌گوید: حسین مقدم تئاتری به نام «حسنی نگو یه دسته گل» را در موزه هنر‌های معاصر اجرا کرد که مورد استقبال مخاطبان قرار گرفت. مردم هم نمایش را دوست داشتند و هم تیپ و صدای خاص این هنرمند را.

نوری با اشاره به سفر‌های مشترکی که باهم برای حضور در جشنواره‌های گوناگون داشتند خاطرنشان می‌کند:او به لحاظ اخلاقی فردی،مهربان،متواضع،جوانمرد ودل‌سوز بود و هرچند در ظاهر چهره‌اش خشن بود،ولی به‌واقع دلی رئوف و مهربان داشت. کافی بود یک نفر مشکلی داشته باشد تا او درصدد رفع آن بربیاید. حتی در بستر بیماری هم نگران دیگران بود و حال بقیه را می‌پرسید.