کارگردان تئاتر «بیستون می تازد»:
می‌خواهم به اسطوره‌های کشورم بپردازم
یک کارگردان گفت: می‌خواهم در نمایش‌هایم به اسطوره‌ها بپردازم تا مردم آن‌ها را بهتر بشناسند.
به گزارش تئاتر خراسان رضوی، منطقه خراسان، امین رضایی اردانی در نشست خبری نمایش «بیستون می‌تازد» در خصوص کلیت این نمایش عنوان کرد: داستان نمایش «بیستون می‌تازد» اقتباسی است آزاد از کتاب «خسرو و شیرین» نظامی و نگاهی گذرا به شاهنامه فردوسی؛ خسرو و شیرین دو شخصیت اسطوره‌ای هستند که در کتاب‌های مختلف نگاه‌های مختلفی به این داستان داشتند.
وی افزود: در کتاب نظامی به خاطر مرگ ناگهانی همسر نظامی فردی به نام «آفاق» است و نظامی شخصیت شیرین را به شدت مقدس آفرید ولی در شاهنامه می‌بینیم که شیرین این قدرها هم مقدس نیست. شیرین حتی زن اول خسرو که «مریم» نام دارد را به قتل می‌رساند.
این کارگردان گفت: ما از این نگاه‌ها استفاده کردیم و بر روی شخصیت خسرو و پرویز ساسانی کار کردیم و بعد روانشناختی و تحلیلی که بر روی تفکرات خسرو و همچینین تصمیمی که خسرو بر زندگی خود گرفته را در این نمایش نشان دادیم و به این داستان رسیدیم که شاید شیرینی وجود نداشته است و شیرین زن درونی خسرو است و این پادشاه با درون خودش درگیر است و اتفاقاتی که در طول زندگی با پدر خود داشت را پیگیری کردیم.
وی با بیان اینکه خسرو در داستان ما فردی است احساساتی اما ضعیف که پدرش تصمیم می‌گیرد که او را تبدیل به مردی قدرتمند با ایدئولوژی خود کند، عنوان کرد: این ایدئولوژی خشم و خشونت است و او می‌پندارد اگه یک پادشاه قرار است قدرتمند باشد باید حتما ظالم باشد و خسرو تصمیم می‌گیرد که ظالم باشد و برای رسیدن به موفقیت باید از موانع مختلفی عبور کند.
اردانی در خصوص تمرینات این نمایش عنوان کرد: نمایش ما از اردیبهشت سال پیش شروع شد و تمرینات ما یک سال طول کشید. من چند وقتی است که به اسطوره های ایرانی می‌پردازم و می‌خواهم نمایش‌هایم براساس اساطیر کشور خودم باشد. بعضی از نسل‌های ما هنوز این اسطوره‌ها را نمی‌شناسند و بیشتر گرایش به سبک غربی دارند و من معتقدم اول به اسطوره‌های خود بپردازیم بعد به سراغ دیگر اسطوره‌ها برویم.
این کارگردان در خصوص انتخاب عنوان گفت: عنوان را در ابتدا می‌خواستم «بیستون می‌تازد» بگذارم؛ یعنی فردی که بدون پایه و بدون قدرت و بدون انگیزه قصد تاختن دارد و جمله‌ایی که در نمایش ما خیلی تکرار می‌شود «سرد باش مثل یخ و سوار بر اسبت بتاز». انگار پادشاهی تاختن بر مردم است و فقط قدرت افکندن است و شاید به خاطر همین موضوع است که بیشتر پادشاهان در کشور ما نابود شدند.
اردانی خاطرنشان کرد: در شهر دیگه خواهان اجرا زیاد داشتم؛ حتی در کشورهای دیگر نیز این پیشنهاد به من شده است اما به خاطر هزینه سنگین دکور و اینکه بازیگران ما همزمان در کارهای دیگر نیز اجرا دارند، باید بتوانیم در شهر دیگر به اجرا برویم.
وی در خصوص برنامه‌های آینده خود مطرح کرد: نمایش جدیدی در دست اقدام دارم که نویسنده و کارگردان آن خودم هستم و در حال حاضر در مرحله تمرین هستیم و در مرداد ماه به روی صحنه خواهیم رفت.
وحید عباسی، از بازیگران این نمایش، اظهار کرد: من از سال ۸۹ که اولین کار نمایش خود را در دانشگاه آزاد داشتم و بعد از آن فعالیت در تئاتر را شروع کردم و با کار «یتیم خانه فونیکس» کار را آغاز نموده و جمعا ۷ کار را تاکنون اجرا کرده‌ام.
وی افزود: من اسم این پروژه را یک پایان‌نامه تئاتر قرار می‌دهم. تئاتر مانند یک آزمایشگاه است که یک سری محقق می‌آیند و تحقیق می‌کنند و بازیگر در نهایت تمام چیزهای نوشته شده را به صورت عملی ارائه می‌دهد و در این کار تمام این اتفاقات را می‌بینیم.
این بازیگر خاطرنشان کرد: من در این نمایش خودم را بازی می‌کنم و شاید روزی برای من سخت باشد کارکتری را بازی کنم که از شخصیت و تجارب من به دور باشد. به عقیده من ویژگی بارز این نمایش تجربه کشف کردن در تئاتر است که تاکنون اتفاق نیفتاده بود و این کار پر از کشف بود.
ندا محمدی، یکی دیگر از بازیگران این مجموعه، در ادامه این نشست گفت: بازی با بدن در این نمایش برای من مهم بود. من نیز بیان را کنار گذاشتم و از ابزار بدن استفاده کردم. این چیزی است که در بازیگری این شهر خیلی کم رخ می‌دهد و عنصری به نام بدن وجود ندارد و اتفاق جدیدی است که در این کار می‌افتد و در مشهد خیلی پیش‌تر باید اتفاق می‌افتاد.
رضا عرفانی، یکی دیگر از بازیگران این نمایش، در ادامه این نشست اظهار کرد: من معتقدم اگر اتفاق هنری در این شهر رخ نمی‌دهد، چیز عجیبی نیست زیرا مطبوعات که زبان این قصه هستند و قرار است بخشی از بار اطلاعاتی به دوش بکشند، در این سالن حضور ندارند.