عاشقانه‌ای با محوریت زندگی شهدا
نمایش "شراره" که در این شب‌های سرد زمستانی در سالن بهار مشهد در مجموعه پارک ملت در حال نمایش بوده، فضایی خاص به تئاتر مشهد تزریق کرده است.
به گزارش تئاتر خراسان رضوی، نمایش "شراره" در این شلوغی زندگی تنفسگاه آرامش‌بخشی است که یاد خانواده‌هایی را در ذهن ما زنده می‌کند که پس از گذشت چند دهه همچنان با تبعات جنگ در حال زندگی‌کردن هستند و هیچ سهمی هم از انقلاب نمی‌خواهند.
نمایش "شراره" که در این شب‌های سرد زمستانی در سالن بهار مشهد در مجموعه پارک ملت در حال نمایش است، فضای روحانی به تئاتر مشهد تزریق کرده؛ برای اینکه با حال و هوای این نمایش بیشتر آشنا شویم از عوامل این نمایش دعوت کردیم تا در زمینه تئاتر "شراره" گفت وگویی داشته باشیم.
محمدمهدی خاتمی نویسنده و کارگردان نمایش شراره در زمینه انگیزه‌اش برای نگارش این متن گفت: زمینه تلنگر خوردن این موضوع به ذهن من فوت مادر شهید حسین بیخوش بود که در زمینه همسران شهید یک نمایش عاشقانه بسازم، سال 93 شروع به نوشتن نمایشنامه کردم و پس از آن تمرینات در تهران شروع شد؛ با اینکه آماده اجرا برای جشنواره‌های مختلف بودیم ولی به دلیل بیماری که برای من پیش آمد گروه در تهران انسجام خودش را از دست داد؛ دوباره به مشهد برگشتم و با گروه خرداد که از سال 78 سابق هنری دارد، تمرینات را شروع کردیم.
وی با اشاره به اینکه در گذشته سنت‌های خاصی در خانواده‌های ایرانی مرسوم بود عنوان کرد: اینکه عروس یک خانواده پس از شهادت همسرش اجازه خروج از خانواده را نداشت در گذشته بسیار پررنگ بود و به همین دلیل با برادر دیگر شهید ازدواج می‌کرد، این قصه برای شراره نمایش ما هم وجود داشت که هنوز شراره‌های جامعه ما با تبعات جنگ در حال زندگی کردن هستند و برخی از این همسران از مادران شهید نگه‌داری می‌کنند.
هدف تلنگرزدن به یک نهاد خاصی نیست
کارگردان نمایش شراره در پاسخ به سئوالی مبنی بر اینکه «آیا قصدش از این نمایش تلنگرزدن به مسئولان جامعه بوده است؟» تصریح کرد: نقش "مخلصی" که به عنوان مددکار اجتماعی در حال فعالیت است می‌تواند در همه سازمان‌های دولتی ما باشد. مخلصی فقط به وظیفه اداری خودش عمل می‌کند، همه افراد جامعه در زمینه خانواده‌های شهدا مسئول هستند و باید سختی‌هایی که این عزیزان متحمل شدند را با قدردانی از این خانواده‌ها جبران کنیم.
وی با بیان اینکه در شراره هیچ میزانسن عجیب و غریبی نداریم و همه چیز شبیه زندگی است، گفت: در نمایش "شراره" یک زندگی روزمره جریان دارد و نخواستیم نمایش را از حالت طبیعی خودش خارج کنیم؛ همچنین با دقت دستیار اول کارگردان خانم ایرانی در انتخاب بازیگران «نقش شراره» خوشبختانه دو شراره جوان و میانسال بسیار به هم شبیه هستند.
به فضای مدیریتی تئاتر مشهد انتقاد دارم
نویسنده و کارگردان نمایش شراره در زمینه انتقادی که به مدیریت تئاتر استان دارد گفت: بین سال‌های 86 تا 89 مسئولیت انجمن هنرهای نمایشی استان را داشتم و شرایط دولتی تئاتر بسیار خوب بود و در آن زمان هیچ نمایشی روی صحنه نمی‌رفت مگر یک حمایت مالی از انجمن هنرهای نمایشی استان داشت.
وی افزود: آن زمان هر نمایشی که وارد انجمن استان می‌شد از یک حمایت حداقلی یک میلیون و پانصد هزار تومانی و یک حمایت حداکثری سه میلیون تومانی برخوردار بود ولی در حال حاضر هیچ حمایتی از فضای تئاتر و هنرمندان استان وجود ندارد.
خاتمی با بیان اینکه قاعده کار تئاتر در تهران به این صورت است که هر نمایشی که قرار است به اجرای عموم دربیاید به شورای حمایت می‌رود تا برآورد هزینه شود و کمک مالی خوبی از طرف شورا صورت می‌گیرد عنوان کرد: به طور مثال شورای حمایت مصوب می‌کند که مبلغ 15 میلیون تومان از یک اثر هنری حمایت شود و 80 درصد گیشه هم متعلق به خود گروه است و در اقبال آن 20 درصد هم که انجمن دریافت می‌کند کلی سرویس از جمله آرشیو لباس، گریم، انتظامات، بلیط فروشی به گروه داده می‌شد.
با نقش شراره زندگی کردم
الهه پژوهی بازیگر نقش میانسالی شراره با بیان اینکه از سال 78 فعالیت بازیگری را در مشهد شروع کردم اظهار داشت: تجربه کار با گروه خرداد را داشتم؛ از لحاظ اخلاقی، نویسندگی و کارگردانی آقای خاتمی بسیار حرفه‌ای عمل می‌کنند و فضای بسیار خوبی برای بازیگر و عوامل ایجاد می‌شود تا بازیگر بتواند از همه ظرفیت خود به نحو احسن استفاده کند.
وی در زمینه نقش شراره و حسی که نسبت به این شخصیت پیدا کرده گفت: نقش شراره که همسر دو برادر شهید است خیلی بااحساس و سنگین است به شدت موسیقی به من برای بروز احساسات کمک می‌کند و حتی حس‌های خانم جان به شراره انرژی می‌دهد متن به شدت قوی،کارگردانی و پشت صحنه عالی بوده که من توانستم با شراره زندگی کنم.
غلامرضا عارف‌نژاد بازیگر پیشکسوت تئاتر مشهد که نقش یک مددکار اجتماعی را در نمایش شراره بازی می‌کند اظهار داشت: بیش از 30 سال فعالیت هنری در بخش سینما و تلویزیون دارم و بازیگر رسمی اداره ارشاد هستم، آقای مخلصی در نقش شراره یک فرد بنیادی است و به درد دل خانواده شهدا گوش می‌کند.
وی تاکید کرد: مخلصی شاید به هدف اداری خودش عمل می‌کند تا آمار کاری خودش را زیاد کند، به نظر من این نقش ریا نیست، چند برنامه تفریحی و فرهنگی در بازدید از خانواده شهدا در حیطه وظایفش دارد که شاید زیاد به چشم نیاید، در مجموع من عاشق نقش مخلصی هستم.
خانم جان را دوست داشتم
مهری شمس نیز با اشاره به اینکه از سال 65 کار بازیگری را در مشهد شروع کرده عنوان کرد: در این نمایش من نقش مادر شهید را دارم که در این چند ماه با "خانم جان" زندگی کردم و بسیار نقش دوست داشتنی است، این مادر سختی‌های زیادی را در اثر شهادت دو پسرش کشیده و بیشتر اوقات زندگیش را با خاطرات عزیزانش سپری می‌کند.
وی ادامه داد: مادران شهید درس‌های زیادی به ما می‌دهند که چگونه با سختی‌های زندگی کنار بیائیم و بتوانیم اسوه ایثار و ایستادگی برای کشورمان باشیم، باید از آقای خاتمی کارگردان نمایش شراره هم تشکر کنم که این اعتماد را به من داشتند.
موسیقی نمایش تئاتر باید زنده اجرا شود
مهدی حسنی که در نمایش شراره مدیریت موسیقی شراره را بر عهده دارد در زمینه فعالیت‌های هنریش اظهار داشت: در سه اثر هنری آقای خاتمی من تندیس جشنواره را کسب کردم و در نمایش شراره از موسیقی آذری با ساز آکاردئون کمک گرفتیم و خوشبختانه بازی خوب خانم پژوهی برای ارتباط موسیقی با نمایش بسیار کمک کرده و این فضا سبب پویایی حال و هوای نمایش می‌شود.
وی تاکید کرد: متاسفانه در حال حاضر به دلیل مشکلات مالی در تئاتر و عدم وجود آهنگسازهای حرفه‌ای تحت هیچ شرایطی موسیقی با نمایش ارتباط برقرار نمی‌کند، تئاتر یک هنر زنده و سینه به سینه است و باید موسیقی نمایش هم زنده اجرا شود تا حال و هوای نمایش با تماشاگر ارتباط برقرار کند.
فهیمه نوروزی که از سال 82 کار تئاتر را شروع کرده و در این نمایش نقش مادر شراره میانسال را بازی می‌کند، گفت: روزی که به من این نقش را پیشنهاد دادند شاید هر بازیگری بود وقتی متن نمایشنامه را می‌خواند احساس کوچک بودن نقش را داشت ولی به دلیل علاقه‌ای که به این مضمون داشتم و شناختم نسبت به آقای خاتمی، قبول کردم.
وی ادامه داد: من با همین نقش کم رابطه برقرار کردم و بقیه صحنه‌ها را با دیگر بازیگران زندگی می‌کنم و زمانی که پشت صحنه هستم حواسم به اجرای دوستانم است و یک فضای کاملاً آرام در نمایش شراره وجود دارد که حضور در این نمایش را لذت بخش می‌کند.
گزارش و گفت‌وگو از جلال مظلوم